കഥ

http://indianexpress.com/article/lifestyle/sita-and-rama-tell-the-story-of-human-emotions-artist-neeta-singh/

തോരണങ്ങളുയരും മുൻപേ 

പന്തലിലേക്ക് നടന്നു കയറുക ,

ഞാൻ കടലായിരുന്നുവെന്നു 

കണ്ണിൽ നോക്കി പതിയെ പറയുക ,

സമ്മാനങ്ങളില്ലാതെ അസ്തമിക്കുക 

നീ സൂര്യനായിരുന്നു.

........................................................................

ആകാശ ഊഞ്ഞാലിലിരുന്നു 

ഞാൻ കണ്ണടയ്ക്കുന്നു,

നീ കൈപിടിക്കുന്നു,

വിയർപ്പുമണമുണങ്ങിയ നിന്റെ 

താടി കുടുകുടെ ചിരിക്കുന്നു ,

ശലഭങ്ങൾ നൃത്തമാടുന്നയെന്റെ   

അടിവയറ്റിൽ നീ കറുകറുത്ത 

അപ്പൂപ്പൻ താടികൾ പൊഴിക്കുന്നു

....................................................................... 

മാസങ്ങൾക്കപ്പുറത്തു നിന്നും 

നിന്റെ മുറിയിൽ നിന്നുയരുന്ന 

നിലയ്ക്കാത്ത പെൺചിരി,

കാതങ്ങൾക്കിപ്പുറത്തുള്ളയെന്റെ 

കാതിൽ അലയടിക്കുന്നു,

ഞാൻ കടലാകുന്നു. 

.......................................................................

അവൾ കാറ്റാകുന്നു,പറക്കുന്നു,

നീ പിന്നെയും ഉദിക്കുന്നു,

നിർത്താതെ പിറുപിറുക്കുന്നു ,

ഞാൻ കര തേടിയിറങ്ങുന്നു,

കാൽ പൊള്ളിയെന്നിലേക്ക് 

 മടങ്ങുന്നു.അതാ, 

നാം ചുട്ടു നനച്ച മണൽത്തരികൾ!