ഒറ്റിയവനെ പോലും
ചേർത്തു നിർത്തിയവനേ...
നിന്റെ മുതുകിലവന്റെ കത്തിയിറങ്ങിയ
മുറിവ് തുടയ്ക്കാൻ നീയെന്നെയേല്പിച്ച
നിന്റെ രക്തം ചിന്തിയ തൂവാലയും,
എന്റെ കൈത്തലത്തിൽ നീ നിറച്ചുവെച്ച
നിന്റെ കണ്ണീരും ചേർത്ത് വെച്ചു
ഞാൻ കാൽവരിയിലേക്ക് പോകുന്നു.
നീയവന്റെ ഏറ്റുപറച്ചിലും ചുമന്ന് കയറുന്നു;
പിന്നെയും രണ്ടു പേർ ക്രൂശിക്കപ്പെടുന്നു.
ഞാൻ മാത്രം മറവിയിൽ തറയ്ക്കപ്പെടുന്നു.
